Bu sabah bilgisayar başına geçip o haberi görünce içime düştü – o hüzün – ve hatırladım tekrar. Hayat sadece para ve özellikle benim hayatım sadece internet olmamalı. Her şey bir su gibi akıyor arkaya bakınca geçiyor çok hızlı. Bir an hiç farketmediğiniz bir anda genç yaşlı fark etmez gidiveriyorsunuz. Aynı Defne Joy Foster gibi. Yakından tanımam – samimiyetim yoktur. Ama bir o kadar tanırım içtenliğini, deliliğini hayat doluluğunu ve anneliğini.
Bazı insanları bir görüntü bir konuşma ve hareketleri tam anlatır. Bayan Joy Foster, tam bir hayat kaynağı insanı gibi görünüyordu. Konuşması hareketleri. En son onu, dans yarışmasında tv’de seyretmiştim. Bütün yarışmacılar dans ediyor atlıyor zıplıyor onun gibi ama o ayrıca yarışma bitiyor hala yerlerde havalarda zıplıyordu. Durmuyor konuşuyor koşturuyordu. Bir şeyler yetmiyormuş gibi aman onu yapayım da diğerine biran önce geçivereyim gibi. Peki sadece orada mı gördüm hayır ilk onu DJ olarak tanıdım TV’de bir sunuş yapardı hadi şarkıyı veeeerr diye bağırırdı yani şarkı başlasın diye can atardın. Dedim ya o na bir şeyler yetmiyordu.
E kendi hayatınıza da bakın hepimize bir şeyler yetmiyor çoğuna para, kimine sevgi, başkasına ilgi azına kini yetmiyor. Neyiniz yetmiyorsa fark etmez hayatınız çok hızlı geçiyor ve değerini bilmek gerekiyor. Yarın belki yokuz niyetine…
Gerçekten bende vefat etmesine çok üzülen biriyim. Hatta inanamadım. Bir insan yaşamanın değerini çok sevdiği kişileri yitirince mi anlamalıdır? Malesef o zaman anlıyoruz.
ya gerçekten insan çok üzülüyor. Sanki çok arkadaşını kaybetmiş gibi oluyorsun. Allah rahmet eylesin.