Tüm dünyada olduğu ve bilindiği gibi teknoloji asla yerinde durmaz… Zaten Teknolojinin kendi yapısı buna müsade etmez. Birde buna “Yeni Teknoloji Devrimi” kavramı eklendiğinde teknolojinin hızla ilerlemesi kaçınılmazdır.
Bu hızlı ilerleyiş her ne kadar engellenemese de, ülkelere yansıması, o ülkenin teknolojiye gösterdiği önem, harcadığı bütçe, verdiği destek oranında değişiklik gösterir. Türkiye açısından düşündüğümüzde son bir kaç yılı saymazsak bu oranın çok büyük olduğu söylemek gerçekten güç.
Teknolojinin bu hızlı ilerleyişindeki en önemli etkenlerden biri olan kol gücünün kısmen beyin gücü ile yapılması ve kalan üretim faktörlerinin de elektronikleştirilmeye doğru atılan adımın Türkiye’ye entegresi, son yıllarda gerçekten hızlanmıştır. Ancak çağın egemen teknolojilerine tam anlamıyla entegre olmak, ayak uydurmak ve teknolojinin tam anlamıyla uygulanması için gereken değişimlerin sağlanması, Türkiye’nin yaşamsal sorunları içinde hala varlığını sürdürmektedir.
Bu noktadan bakıldığında yapılması gereken Türkiye’de göze çarpan düşük “Bilim ve Teknolojik Yetenek Seviyesi”ni yükseltmek için çaba göstermektir. Bu stratejik hareket peşi sıra siyasi seviyede bilim ve teknoloji politikalarının da belirlenip hayata geçirilmesini gerektirir. Bu gün bakıldığında sanayileşmiş ülkeler yada G.Kore, Çin veya Tayvan gibi yeni sanayileşmeyi sürdüren ülkeler ulusal düzeyde ve uzun soluklu bir bilim ve teknoloji politikası belirlemeyi ve bu politikaya bağlı kaynak planlamasını yapmışlardır.
Bütün gelişmekte olan, yani sanayileşmeyi sürdüren ülkeler bu politikalarını sürdürürken biz neden hala bekliyoruz…
